ه
عرب والجـــــود والتاریخ عدنه
نشامه اوبس علا الطیبات عدنه
تعال اوزور حینه اوشوف عدنه
واشرب کاس گهــــــوتنه الابیه
يكي از جلوه های فرهنگ و تمدن و ادبيات هر ملتی امثال و حكم و كلمات قصار و پرمغزي است كه از دهان بزرگان علم و ادب و يا مردم عامي آن سرزمين در طول تاریخ جوشيده است که گاهی پیشینه برخی از این امثال بر بعضی از مردم روشن نیست.
در ميان تمام آثار ادبيات عامه هرگروه و ملت، ضرب المثل ها مبين شخصيت و ويژگي هاي روحي آن گروه يا ملت است مجازها، كنايه ها و استعاره هاي بي شماري كه در مثل ها به كار رفته به منزله اسباب و ابزارهايي است كه هر قوم و ملتي احساسات و نمايش ها خود را اعم از كمدي و درام و تراژدي در آن به روي صحنه مي آورد و با صداقت تمام و به طور ناخودآگاه، معتقدات، خرافات و سنت ها و هر چه را به آن ايمان دارد؛ در طول تاریخ در همين امثال و حكم منعكس مي كند.
زبان عربی محلی مردم خوزستان نیز مانند همه زبان های دیگر، دارای ضرب المثل هایی است كه هر كدام از آن ها داراي دنیایی از ذوق و انديشه و حسن تعبير در اداي مقصود است
سوال اساسی كه اینجا مطرح مي شود اين است كه "آيا امثال و حکم ريشه تاريخي دارند و به موضوع خاصي ارتباط دارند؟" قطعا جواب این سوال مثبت خواهد بود. پدیده امثال و حکم که قبل از طبقهبندی علوم و قرنها پیش از ظهور فلاسفه، وجود داشتهاست، هریک از آنها ريشه باستاني و تاريخي دارد؛ برای مثال دو ضرب المثل عربی خوزستانی زیر ریشه در یک ماجرای تاریخی و یا افسانه ای دارند.
"حامیهَة حرامیهَة" (نگهبان آن دزد آن است)
کاربرد اين ضرب المثل درباره كسي است كه به چيزي امين شود ولي در امانت خود خيانت ورزد..
نظرات شما عزیزان:
دسته بندی : <-CategoryName->
